Obecna ustawa o systemie kaucyjnym nie poprawi wskaźników zwrotu opakowań szklanych zwrotnych. Dzisiejsze systemy ich obrotu i selektywnej zbiórki sięgają poziomu nawet 98% i są przykładem jak powinny funkcjonować systemy zbiórki opakowań zwrotnych.
Brak jakiejkolwiek argumentacji dotyczącej uzasadnienia włączenia butelek szklanych zwrotnych w ustawę o systemie kaucyjnym powinien spowodować ich całkowite wyłączenie z systemu kaucyjnego, którego uruchomienie planowane jest na 1 stycznia 2025 roku. Dotychczas nie przedstawiono niczego co by argumentowało korzyści wprowadzenia butelek szklanych zwrotnych w regulacje zawarte w ustawie o systemie kaucyjnym.
Wypracowany dotychczas system dystrybucji i odbioru opakowań pozwala już dzisiaj na zapewnienie około 95% – 98 % poziomu selektywnej zbiórki opakowań szklanych i to bez pośrednictwa operatorów systemów kaucyjnych. Zaznaczamy, że są to poziomy, które planowane są do osiągnięcia w roku 2029. Brakujące 2 – 5% to w zdecydowanej większości stłuczka powstająca w procesie produkcji, która w sposób kontrolowany trafia do hut szkła, a nie zaśmieca przestrzeni publicznej.
Nałożenie na podmioty obowiązków związanych z wdrożeniem i utrzymaniem systemu kaucyjnego wydaje się nie wpisywać w cel ustawy, jakim jest dążenie do zapewnienia odpowiednich poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych. Podmioty, które zapewniają niemal 100% poziom selektywnej zbiórki opakowań nie powinny ponosić negatywnych skutków związanych z objęciem ich systemem kaucyjnym w tym niepotrzebnych i dodatkowych kosztów. Nie ulega wątpliwości, iż system kaucyjny będzie generował dodatkowe koszty dla całego systemu dystrybucji i sprzedaży, a to przełoży się na wzrost cen dla konsumentów, który w przypadku opakowań szklanych zwrotnych wielokrotnego użytku jest trudny do wytłumaczenia.